Π.Ε.Σ.Ε

Η λέξη ‘επιληψία’ χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη (460-357 π.χ.) και σημαίνει την αιφνίδια κατάληψη. Η ιδέα ότι ο επιληπτικός καταλαμβάνεται από υπερφυσικές θεϊκές ή δαιμόνιες δυνάμεις, έκανε τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η επιληπτική κρίση ήταν ένας κακός οιωνός. Έτσι, η επιληπτική κρίση εμφανιζόμενη σαν προσωποποίηση του κακού, ενέπνευσε ορισμένες θρησκευτικές κινήσεις και σε άλλες περιπτώσεις, επειδή έχει στοιχεία δύναμης και φαντασίας, θεωρήθηκε ένδειξη εξουσίας (π.χ. Ναπολέων) και δημιουργικής ικανότητας (π.χ. Ντοστογιέφσκι, Μπετόβεν).

Σήμερα γνωρίζουμε ότι επιληψία είναι η τάση που έχουν ορισμένα άτομα να κάνουν σπασμούς ή κρίσεις ή επεισόδια. Στον κόσμο υπάρχουν περίπου 50 εκατομμύρια άτομα με επιληψία ( 40 εκατομμύρια στις αναπτυσσόμενες χώρες και 10 εκατομμύρια στις αναπτυγμένες χώρες). Το κενό θεραπείας στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι 80%. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 100.000 άτομα με επιληψία.

Η Επιληψία δεν είναι ασθένεια, αλλά εγκεφαλική διαταραχή με καλή πρόγνωση στο 80% των περιπτώσεων. Υπάρχουν πολλά είδη κρίσεων, επιληψιών και συνδρόμων. Άλλα είναι ιδιοπαθή (κληρονομική προδιάθεση, δεν υπάρχει αιτία), άλλα ιδιοπαθή και καλοήθη (φεύγουν με την πάροδο του χρόνου), άλλα συμπτωματικά (ανευρίσκεται αιτία) και άλλα όπου πιθανολογείται αιτία, αλλά δεν ανευρίσκεται.

Η αρχική σωστή διάγνωση (σωστό ιστορικό και σωστή διερεύνηση με βιντεο- ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα) βοηθάει στην σωστή διερεύνηση, σωστή θεραπεία (φαρμακευτική επιλογή), πρόγνωση και γενετική καθοδήγηση. Είναι μεγάλο πλεονέκτημα για τον γιατρό και την οικογένεια να γνωρίζουν από την αρχή ποιο είναι το πρόβλημα, εάν το παιδί θα χρειαστεί να πάρει φάρμακο, ποιο φάρμακο και για πόσο χρονικό διάστημα. Είναι επίσης απαραίτητο οι γονείς να γνωρίζουν εάν οι βιοηλεκτρικές εκφορτίσεις ή τα φάρμακα επηρεάζουν τον εγκέφαλο και πώς θα χρειαστεί να παρέμβουμε αποτελεσματικά.

Μόνον 15 – 25% των επιληπτικών κρίσεων εμφανίζουν φτωχή ανταπόκριση στα αντιεπιληπτικά φάρμακα και χρειάζεται να μελετηθούν σωστά για πιθανή χειρουργική θεραπεία, η οποία τελικά απαιτείται στο 5% των περιπτώσεων.

Η άγνοια, η κοινωνική προκατάληψη, η απρόβλεπτη κρίση, η ανησυχία για το μέλλον σχετικά με την εκπαίδευση, εργασία, οικογένεια, οδήγηση, ασφάλεια, καθώς και η υπερπροστασία των παιδιών με επιληψία, είναι προβλήματα, που σχετίζονται άμεσα με τη μη σωστή ενημέρωση.